از ترس نبودنت دلم میلرزد...

خدایا

تویی که همه باورم هستی.تویی که خلقم کردی و زیستن را به من بخشیدی.

تویی که سبحان و بهار را بخشیدی.

توراباهمه عظمت و جلالت قسم میدهم.تا آوین و محمد را برایم حفظ کنی.

خدایا باز به همان هفته شانزدهم نزدیک میشویم.تنها یک روز به ورود به هفته شانزدهم مانده است.هفته آخرین شادی ام.هفته ای که با ختمش سبحان هم رفت.و هفته ای که بهار در بطنم بود و اسیر بسترم کرد.

خدایا به لطف و کرمت قسم.

کمکم کن تا بارداری راحتی داشته باشم.تا ازین زمان تلخ به سلامت بگذرم.

خدایا مرگ و زندگی به دست توست.عزیز دردانه ام را به سلامت به آغوشمان بیار. دلم خیلی گرفته.با اینکه همه چیز نرمال بود.عزیز دردانه همین لحظه حرکت میکند و مرا تا اوج میبرد.خدایا داغ رفتن سبحان را تکرار نکن که میمیرم از نبود این فرشته ی آسمانی و این هدیه ناب تو.

این طفل زیبا جای سبحان را پرخواهد کرد به بخششت ایمان دارم.گر از تو نخواهم از که بخواهم ای بخشنده ترین و مهربانترین.

گرتو نبخشی که ببخشد ای پادشاه هر دو جهان و ای عادل ترین.

مرا ناامید از فضلت نکن که طاقت دوری پسرم محمد را ندارم بیش از این.اورابه من و پدرش و به آوین با عمر دراز و صحت کامل ببخش.

دوستت دارم تا بی نهایت